Wettelijke samenwoning.
De wettelijke samenwoning is een privaatrechtelijke instelling die een rechtsbescherming verleent aan een samenlevingsrelatie tussen twee personen, van hetzelfde of van verschillend geslacht, al dan niet op seksualiteit gebaseerd en waartoe men toetreedt op basis van een vormelijke overeenkomst.
Anders dan voor de feitelijke samenleving wordt de wettelijke samenwoning door het recht erkend doordat de wet enkele aspecten van de organisatie van wettelijke samenwoning regelt.
De kenmerken van de wettelijke samenwoning.
De wettelijke samenwoning heeft de volgende kenmerken:
Dit betekent dat men geen seksuele betrekkingen moet onderhouden. Deze verplichting bestaat wel bij het huwelijk. Het gevolg hiervan is dat deze instelling ook tussen nauwe aanverwanten mogelijk is. Dit is doorgaans niet mogelijk voor het huwelijk. De wettelijke samenwoning staat ook open voor partners van hetzelfde geslacht. De wettelijke samenwoning kan men niet in elk geval gelijkstellen met het huwelijk. Zo hebben wettelijke samenwoners niet automatisch het recht op adoptie.
De wettelijke samenleving is een geïnstitutionaliseerde vorm van menselijke samenleving, en niet louter een vorm van registratie van een samenleving van twee personen.
De wettelijke samenwoning is enkel tussen twee personen mogelijk. Men kan niet met een hele vriendengroep wettelijk samenwonen.
- Bedoeld om een levensgemeenschap te hebben.
Net zoals bij het huwelijk zijn wettelijke samenwoningen niet mogelijk wanneer een van de twee personen enkel de intentie heeft om een verblijfsrechtelijk voordeel te verkrijgen. Men moet de intentie hebben om ene levensgemeenschap te willen hebben met elkaar.
- De samenleving is een contract.
Deze samenlevingsvorm is een contract. Dit betekent dat de toestemming door een wilsgebrek aangetast kan zijn. Deze samenlevingsvorm wordt niet automatisch gevestigd op basis van het enkele samenwonen.
- De wettelijke samenwoning is minder bestendig dan het huwelijk.
De wettelijke samenwoning kan veel makkelijker beëindigd worden. Beide personen kunnen dit doen. Ze moeten niet naar de rechtbank gaan. Het volstaat dat een van hen een eenvoudige verklaring aflegt bij de ambtenaar van de burgerlijke stand. Het akkoord van de andere is niet nodig. De partijen hebben dus meer vrijheid.
Alles over de wettelijke samenwoning
Alles over de feitelijke samenwoning