Het recht op eer en goede naam.

Bescherming van uw eer en goede naam.

Het recht op eer en goede naam is een persoonlijkheidsrecht dat meer te maken heeft met morele waarden. Wanneer uw recht op eer en goede naam is geschonden, kan de persoon die zich hieraan schuldig maakt worden gesanctioneerd.

• Laster en eerroof.

In de eerste plaats kan er sprake zijn van het misdrijf van laster en eerroof (artikel 443 – 452 Strafwetboek). Er is sprake van laster wanneer iemand kwaadwillig een bepaald, niet bewezen feit dat de eer of het aanzien van een persoon kan krenken verwijt, terwijl de wet het bewijs hiervan toelaat. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer men u in het openbaar beschuldigt van pedofilie, maar geen enkel element dit kan staven. Er is sprake van eerroof wanneer de wet het bewijs van hetgeen men u verwijt niet toelaat. De wet laat bijvoorbeeld geen bewijs toe wanneer de zaak al is verjaard (dit is het geval wanneer de feiten zich te lang geleden hebben afgespeeld en men te lang heeft gewacht (juridische) actie te ondernemen).

Er zijn verschillende manieren om iemand zijn eer en goede naam te schaden, bijvoorbeeld door dit op een openbare plaats te verkondingen, door een brief rond te sturen op het werk, door een krantenartikel te publiceren, of een valse klacht neer te leggen bij de politie. Afhankelijk van de manier waarop een van de vermelde misdrijven wordt uitgevoerd, kan er een gevangenisstraf worden opgelegd van vijftien dagen tot zes maanden, hoewel dit vaak niet zal worden uitgevoerd, en/of een geldboete van minstens zesentwintig euro (wat in de werkelijkheid neerkomt op minstens 208 euro).

• Schadevergoeding.

Daarnaast kan er ook gedacht worden aan een schadevergoeding of een meer specifieke sanctie, zoals een inbeslagname van de kwetsende publicatie.

Een onbegrensd recht?

In een democratische samenleving waar de persvrijheid en het recht op vrije meningsuiting belangrijk zijn, kan er een conflict ontstaan met uw recht op eer en goede naam. Om deze rechten tegen elkaar af te wegen en met elkaar te verzoenen, zal de rechter met meerdere elementen rekening moeten houden. Te denken valt aan 

1. de mate waarin de gepubliceerde artikelen of foto’s bijdragen aan een debat van algemeen belang;
2. de bekendheid van de betrokkene (zodat onder andere kan worden nagegaan of de pers zijn rol van waakhond van de democratie vervult, dan wel louter bepaalde ‘weetjes’ wil meedelen);
3. het vroegere gedrag van de persoon waarover de publicatie handelt;
4. de manier waarop de informatie werd verzameld en de waarachtigheid daarvan;
5. de inhoud en reikwijdte van de publicatie en
6. de aard en de ernst van de sanctie die reeds werden opgelegd aan de journalist of uitgever (EHRM 10 november 2015).

Ook het feit dat mensen recht hebben op de historische waarheid  kan ervoor zorgen dat de persvrijheid zwaarder doorweegt dan een beweerlijke schending van het recht op privacy of uw recht op eer en goede naam (EHRM 9 december 2014, Dzhugashvili t. Rusland).