Het seksueel zelfbeschikkingsrecht.

Vrijheid van seksualiteitsbeleving.

Het seksueel zelfbeschikkingsrecht houdt in dat we vanaf een bepaalde leeftijd zelf onze seksualiteitsbeleving bepalen. Deze leeftijd is in België vastgesteld op zestien jaar. Vanaf dan is een persoon seksueel meerderjarig. Dit zelfbeschikkingsrecht wil echter niet zeggen dat men zomaar kan doen wat men wil. Ook de andere persoon moet zijn toestemming geven. Hoe men dit seksueel genot bereikt kiest men vrij, maar het seksueel zelfbeschikkingsrecht omvat niet die handelingen die kaderen in het raam van sadomasochistische praktijken.

De SM-rechter.

Een zaak die eind jaren negentig van de vorige eeuw veel ophef veroorzaakte was die van rechter Koenraad Aurousseau. Het kwam zo ver dat het EHRM zich hierover moest uitspreken en dat er zelfs een film (SM-rechter) deze materie aankaartte. De heer Aurousseau werd in 1997 door het Hof van Beroep te Antwerpen veroordeeld voor opzettelijke slagen en verwondingen op zijn vrouw wegens sadomasochistische activiteiten. Zowel het Belgische Hof van Cassatie als het Europees Hof voor de Rechten van de Mens lieten deze veroordeling toe. Aurousseau voerde voor dit laatste Hof onder andere aan dat zijn recht op bescherming van het privéleven (artikel 8 EVRM) geschonden werd.

Hoewel het EHRM de strafrechtelijke veroordeling toelaat (en geen schending van artikel 8 EVRM vaststelt), erkent het ook het principe van de autonome seksuele zelfontwikkeling. De staat kan in een aantal gevallen dus het recht op privéleven beperken als zij een legitieme doelstelling naar voren schuift, bijvoorbeeld de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. Deze ingreep zal wel proportioneel moeten zijn om het gestelde doel te bereiken. De persoonlijke autonomie van een persoon bepaalt enerzijds hoe ver het recht op privacy reikt enerzijds en waar de grens van de vrije seksualiteitsbeleving ligt anderzijds. De autonomie op seksueel vlak is zeer ruim, maar dit mag niet ten koste gaan van anderen. Hierdoor wordt het recht op privacy begrensd door de wil van het ‘slachtoffer’ van sadomasochistische praktijken. Het is dus niet de vraag wat de ernst van de handelingen is, maar of er voldoende waarborgen waren om de wil van het ‘slachtoffer’ te respecteren. Dit was in deze zaak niet het geval aangezien er niet werd gestopt wanneer de vrouw hierom vroeg en de deelnemers de situatie niet helemaal onder controle hadden omwille van een hoge mate aan alcoholconsumptie. Het feit dat de vrouw nadien geen klacht had neergelegd en had verklaard te hebben toegestemd, waren geen elementen die de handelingen rechtvaardigden.