De verblijfsregeling
De verblijfsregeling is de regeling van het verblijf van de minderjarige kinderen ingeval de ouders niet samenleven. De verblijfsregeling zorgt ervoor dat elke ouder zijn recht op persoonlijk contact kan uitoefenen. De verblijfsregeling kan in der minne worden opgemaakt, of opgelegd worden door de familierechtbank.
Er is enkel sprake van een verblijfsregeling indien de ouders het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen. Als één van de ouders het gezag exclusief uitoefent, dan zal de andere ouder zijn recht op persoonlijk contact behouden onder de vorm van een omgangsregeling die de familierechtbank bepaalt als de ouders er niet in slagen dit onderling te doen.
De verblijfsregeling bij gezamenlijke gezagsuitoefening
Indien de ouders niet tot een akkoord komen, zal de familierechtbank altijd de verblijfsregeling bepalen wanneer zij uitspraak moet doen over de uitoefening van het ouderlijk gezag.
Indien de ouders gezamenlijk het gezag over de persoon en het beheer van de goederen van minderjarige uitoefenen, dan moet de familierechtbank ook een verblijfsregeling voorzien. De familierechtbank bepaalt waar het kind in het bevolkingsregister wordt ingeschreven en dus zijn hoofdverblijfplaats zal hebben, en bepaalt wanneer het kind bij de ene ouder en bij de andere verblijft.
De omgangsregeling bij exclusieve gezagsuitoefening
Ook wanneer de familierechtbank zou beslissen om aan één ouder de exclusieve uitoefening van het ouderlijk gezag (over de persoon en het beheer over de goederen) toe te kennen, moet de familierechtbank het recht op persoonlijk contact te bepalen van de ouder die niet het gezag uitoefent. Dit is dan geen verblijfsregeling meer, maar een omgangsregeling.
Het verblijfsco-ouderschap
De familierechter dient bij voorrang het verblijfsco-ouderschap te onderzoeken. Het verblijfsco-ouderschap betekent een gelijkmatig verdeeld verblijf in de zin dat het kind op gelijkmatige manier verblijft bij de ene ouder en bij de andere ouder. De rechter is enkel tot onderzoek verplicht, wanneer minstens één van de ouders dit vraagt en enkel in het geval van een gezamenlijke gezagsuitoefening. De rechter kan geen gelijk verblijf opleggen als geen van beide ouders het vordert. Daarnaast is de rechter in geen geval verplicht om een gelijkmatig verdeeld verblijf ook effectief op te leggen, ook al zijn er geen tegenindicaties.
De rechter kan oordelen dat het verblijfsco-ouderschap geen passende regeling is. In dat geval zal hij bij de ene ouder het hoofdverblijf toekennen en bij de andere het secundair verblijf (art. 374, § 2, derde lid oud BW). Dit betekent dat het kind niet even lang bij elk van zijn ouders verblijft. De secundaire verblijfsregeling van een weekend om de veertien dagen is hiervan een toepassing.
De rechter moet zijn beslissing tot verblijfsco-ouderschap of ongelijk verdeeld verblijf steeds bijzonder motiveren (art. 374, § 2, vierde lid oud BW). Hij kan met verschillende criteria rekening houden. Hij moet voornamelijk rekening houden met het belang van het kind en met het belang van de ouders.
De minderjarige heeft ook het recht om gehoord te worden. De rechter zal rekening houden met zijn mening in overeenstemming met zijn leeftijd.
De bestanddelen van het ouderlijk gezag
De ouderlijke verplichtingen
De ouderlijke plicht tot levensonderhoud van het kind.