Geen wettelijke definitie van een "factuur".
Het woord factuur wordt nergens in de wet gedefinieerd. Indien men het woord “factuur” in het woordenboek “Van Dale” opzoekt, dan vindt men de volgende definitie: “lijst van geleverde goederen of diensten met prijsvermelding”. Het is belangrijk om op te merken dat een factuur niet enkel bij koopovereenkomsten kan worden gebruikt. Men kan een factuur ook opmaken bij dienstverrichtingen.
De factuur wordt gedefinieerd door de rechtspraak en de rechtsleer.
Het is de rechtsleer en de rechtspraak die een juridische betekenis hebben gegeven aan het begrip "factuur". Hierbij zijn er twee strekkingen.
De eerste stroming legt vooral nadruk op de beschrijvende betekenis van een factuur. De factuur vermeldt alle goederen of diensten met hun prijs, evenals de aanbieder en ontvanger. Op een factuur zal men ook de plaats en datum van levering kunnen vinden. De tweede stroming legt voornamelijk de nadruk op het bestaan van een schuldvordering. De factuur bewijst dan het bestaan van de schuldvordering. De ene partij is verplicht om de goederen (of diensten) te leveren en de andere partij is verplicht om de geldsom te betalen. De factuur nodigt uit om de geleverde goederen en diensten te betalen.
De correcte betekenis licht ergens tussen de twee stromingen. De factuur is een geschrift dat de diensten en goederen met hun prijs vermeldt. Dit geschrift zal men overhandigen om de betaling te bekomen. Men kan op deze manier verifiëren of de partijen hun verbintenissen zijn nagekomen. De factuur is dus een handelsdocument. De verkoper zal deze opstellen. Op een factuur moet men een aantal vermeldingen kunnen terugvinden en zal verscheidene functies vervullen. In bepaalde situaties zal men verplicht zijn om een factuur op te maken. Denk bijvoorbeeld aan de koop-verkoop van een wagen. De koper zal een inkoopfactuur verkrijgen, de aankoopfactuur. Deze zal door de leverancier worden opgesteld. De leverancier zal voor zichzelf de verkoopfactuur maken.