De Europese Erfrechtverordening: een uniforme regeling, maar nog geen uniforme erfrechtelijke wetgeving. En toch reeds interessant!
Bezit U een buitenverblijf in Spanje of een ander Europees land? Verhuist U naar een ander Europees land of overweegt u het te doen? Beschikt U naast uw Belgische nationaliteit nog over een andere nationaliteit? Vraagt U zich af of een verhuis naar het buitenland impact heeft op uw latere nalatenschap, en of u daaromtrent regelingen kunt of moet treffen?
Als het antwoord op (enkele van) de voorgaande vragen positief is, dan willen we u toch de erfrechtelijke implicaties ingevolge het in werking treden van de Europese Erfrechtverordening niet onthouden.
De Europese Erfrechtverordening van 17 augustus 2012, die echter pas in werking is getreden op 17 augustus 2015, zorgt er voor dat er in de Europese Unie voortaan een uniforme regeling geldt wat betreft de verdeling van uw nalatenschap met internationale aspecten. Doelbewust wordt hier gekozen voor de term uniforme ‘regeling’, aangezien er van een uniforme wetgeving in se nog geen sprake is. De Europese Erfrechtverordening zorgt er namelijk nie´t voor dat de erfrechtelijke wetgeving in alle lidstaten van de Europese Unie gelijk is. Ze bepaalt enkel welke rechter bevoegd is om zich uit te spreken over een nalatenschap met internationale aspecten e´n welk recht deze rechter moet toepassen om te bepalen wie erfgenaam is en wat die erfgenaam krijgt.
Desalniettemin brengt de inwerkingtreding van deze verordening ook voor U belangrijke gevolgen met zich mee al u van plan bent warmere oorden op te zoeken binnen Europa op permanente wijze.
Voortaan zal er maar e´e´n rechter meer bevoegd zijn om zich bij uw overlijden uit te spreken over uw nalatenschap met internationale aspecten, namelijk deze van uw laatste gewone verblijfplaats.
Om uit te maken wat uw laatste gewone verblijfplaats is, zal echter niet alleen naar uw domicilieadres gekeken worden, maar zijn tal van correcties mogelijk op grond van uw effectief hoofdzakelijk verblijf. Informeer u dan ook tijdig in functie van uw concrete situatie. Die rechter zal immers ook het recht dat van toepassing is in zijn/haar land toepassen om de erfrechten te bepalen.
Besluit U bijgevolg om uw laatste levensjaren door te brengen in het Zuiden van Frankrijk of aan de Spaanse stranden, dan zal het bijgevolg ook de Franse, dan wel Spaanse rechter zijn die bevoegd is en zal uw nalatenschap dan ook verdeeld worden overeenkomstig het Franse, respectievelijk Spaanse recht.
Informeer dan ook voor uw verhuis dan ook welke de implicaties zijn op het toepasselijke recht die uw nalatenschap regelt en wat de gevolgen zijn van uw in Belgie¨ gesloten huwelijkscontract, uw eventuele schenkingen en/of uw testament.
Gevolg van het voorgaande is dat U ook over de vrijheid beschikt om de vaak hoge erfrechtelijke reserve in Belgie¨ te vermijden.
Een verhuis naar een ander Europees land, met een ter zake andere en soepelere wetgeving, kan er ook voor zorgen dat de door u beoogde erfrechtelijke regeling niet langer doorkruist wordt door de vaak strengere bepalingen in ons land inzake de omvang van uw vermogen waarover u vrij kan beschikken, door het bestaan van een vrij hoge erfrechtelijke reserve in Belgie¨.
Maar indien u dat voor ogen hebt, hoeft u misschien niet noodzakelijk te verhuizen. Een andere mogelijkheid, die nu ook afdwingbaar is geworden, om de wetgeving van een bepaald land te
ontwijken en de meer voordelige wetgeving van een ander land toe te passen, is de mogelijkheid om te opteren voor het recht van het land van uw tweede of derde nationaliteit. Bij testament kunt U namelijk, in afwijking van het principe dat het recht van uw laatste gewone verblijfplaats van toepassing is, opteren om het recht van e´e´n van de nationaliteiten die U bezit toepasselijk te verklaren. Zo kunt U dus bijvoorbeeld, ondanks dat U in Belgie¨ leeft, het soepelere Spaans recht van toepassing verklaren, zo U ook over deze nationaliteit beschikt.
Aan de dualiteit van wetgevingen inzake buitenverblijven in het buitenland is tot slot eindelijk ook een einde gekomen. Vroeger was op uw buitenverblijf het recht van dat land van toepassing inzake uw nalatenschap. Zo konden uw erfgenamen geconfronteerd worden met de situatie waarbij er twee verschillende wetgevingen van toepassing waren op e´e´n nalatenschap. Ten gevolge van de voorgaande wijziging is het nu echter enkel het recht van uw laatste gewone verblijfsplaats dat tevens van toepassing is op de erfrechtelijke verdeling van uw nalatenschap, inclusief op uw buitenverblijf in het buitenland, tenzij u testamentair geopteerd hebt voor het rechtsstelsel van het land van uw tweede nationaliteit.
Mocht U nog vragen hebben hieromtrent, dan wel over andere aspecten verbonden aan een verhuis naar het buitenland, of gewoon de bestaande erfrechtelijke regeling hier in Belgie¨, aarzel dan zeker niet om ons te contacteren!